Alpe d’Huzes 2024
Wat was het weer een mooi en bijzonder evenement. Vorig jaar de kennismaking als support voor onze teams om onze deelnemers te ontzorgen… Ik had toch het gevoel dat ik wat van het evenement miste dus dit jaar niet alleen als support mee, maar ook als deelnemer om de berg wandelend te bedwingen.
De voorbereiding was mooi. Veel wandelen, soms alleen en soms met anderen. Tochten in het land om een beetje hoogtemeters te maken en kilometers in de benen te krijgen. En dan is het zover. Met een verlengde bus ’s volgeladen met spullen, fietsen en boodschappen naar Frankrijk afreizen. De familie stond om vijf uur klaar om me uit te zwaaien en toen op weg.
Boven op de Alpe een mooi hotel met alle collega’s om met z’n allen de laatste voorbereidingen te treffen voor het evenement. Nog de laatste trainingsrondjes, een mooi moment met foto’s van onze achterblijvers op een spandoek en foto’s maken in de omgeving voor de sponsoren en heel veel hele mooie gesprekken met collega’s. Dit is zo waardevol, dat kun je je niet voorstellen.
Op de dag van de beklimming vroeg uit de veren. De wandelaars beneden afzetten en ik zou beneden blijven om de jasjes van de fietsers in een auto te gooien zodat ze deze niet continu mee hoefde te nemen. Een kleine tegenvaller was dat ze achter in het dorp begonnen met de parkeerplaatsen te vullen, waardoor ik al 3x 2,5 kilometer had gelopen vóór ik überhaupt gestart was aan de 15km klim. Tot overmaat van ramp was ik mijn startnummer verloren bij het heen en weer lopen…. lekker dan
Ik kon nog net als laatste loper van de grote meute aan de start aanhaken en om 06:00 ben ik gestart. Het was al best opgewarmd en het beloofde een hete dag te worden. Voor ik het wist was ik kwam ik rond bocht 15 de eerste collega tegen en daar even mee opgelopen om deze collega een beetje – bocht voor bocht erdoor te helpen, met ok weer mooie gesprekken onderweg. In bocht 13 bij de tijdregistratie stond een collega als tijdwaarnemer. Even een babbeltje en weer door….
Inmiddels was het als knap heet. In de Nederlandse bocht, bocht 7, stond een andere collega iedereen toe te roepen en alle collega’s op de foto te zetten. Een mooi moment om ook even water bij te vullen en weer door te lopen tot in het dorp. Hier stonden de eerste collega’s weer te wachten die een kleine pauze namen vóór hun volgende beklimming. Nog even een fietsje checken, wat eten en wat drinken en weer door voor de laatste kilometer, waar je op handen gedragen wordt….
Trots op de prestatie over de finish en dan weer lekker naar het hotel. Even douchen, omkleden en me vol overgave storten op het aanmoedigen van deelnemers, wat is dat toch gaaf. Megafoon in de hand, de lekkerste foute Hollandse afspeellijst over de party-speaker en vele, vele, vele high-fives. Kleine smet op de dag was wel even een wolkbreuk en een flinke bui van een uur maar verder een prachtige dag. Ik weet niet waar ik vermoeider van was, de beklimming of het hossen en dansen bij het aanmoedigen. In ieder geval voelde ik de spiertjes wel de volgende dag en dan was de terugrit daar natuurlijk geen goede oplossing voor.
Het resultaat: 68x naar de top, ruim €100.000,- voor het KWF en een mooie ervaring rijker. Op naar 2025
Posted the in the category Nieuws by .
Comments: none